Όσον αφορά την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Δήμου, σχετικά με το θόρυβο που δημιουργήθηκε από την απαγόρευση του θεατρικού έργου «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie», επιτρέψτε μας τα εξής :
- Η ανακοίνωση του Δήμου αναφέρεται σε αυτούς που «έγιναν αυθαίρετα τιμητές του Δήμου». Ας ξεκινήσουμε λοιπόν κι εμείς με τα απλά και αυτονόητα, γιατί φαίνεται πως πρέπει: Γιατί «αυθαίρετα»; Από ποιόν έπρεπε να ζητήσουμε την άδεια; Άραγε, αν θέλαμε να τον επαινέσουμε, ο κ. Δήμαρχος θα απαιτούσε να είμαστε εφοδιασμένοι με την ίδια άδεια; Ή μήπως «αυθαίρετοι» είναι μόνο οι κρίνοντες, ενώ οι χειροκροτητές είναι νόμιμοι και ευπρόσδεκτοι; Φυσικά και είμαστε τιμητές του Δήμου, των δημοτικων αρχόντων και της δημοτικής πρακτικής. Αυτό λέγεται δημοκρατία : Όλοι δικαιούνται να έχουν γνώμη για τα πάντα.
- Αναφέρει η ανακοίνωση ότι ο Δήμος Ηλιούπολης φιλοξένησε παιδιά από την Παλαιστίνη, παραστάσεις τους κλπ. Η φιλοξενία παιδιών από την Παλαιστίνη στην οποία προβήκατε, η οργάνωση υπό την αιγίδα σας μιας παράστασης κλπ. και η κάθε είδους συμπαράσταση στον αγώνα των Παλαιστινίων είναι πολιτική πράξη. Είναι μια πράξη που μάχεται τους εγκληματίες πολέμου, τη σφαγή αμάχων, την εγκληματική πολιτική ενός κράτους-χωροφύλακα και των ευρωπαίων και υπερατλαντικών του προστατών. Η ανθρωπιστική στήριξη των Παλαιστινίων είναι μια θέση που έχει πολέμιους και υποστηρικτές. Πρόσφατα είχε και 9 θύματα. Το να τείνεις χείρα βοηθείας στους Παλαιστίνιους είναι συμπαράταξη με έναν από τους (κυριολεκτικά) εμπολέμους, δεν είναι χαζοχαρούμενο πανηγυράκι. Εσείς μάλλον τη θεωρήσατε απολίτικη, «πιασάρικη» εκδήλωση και την υιοθετήσατε χωρίς να καταλάβετε τί κάνετε. Ας είναι. Αφού είναι για καλό σκοπό...
- Και τώρα ας δούμε την «κορωνίδα» των επιχειρημάτων του Γραφείου Τύπου : «Και γιατί άραγε η παράσταση θα πρέπει να συνοδεύεται από εκδήλωση; Με την ίδια λογική, η κάθε παράταξη μπορεί να κάνει μια πολιτική συγκέντρωση, να «κολλά» κι ένα πολιτιστικό δρώμενο και να περνά τις θέσεις της…» Προσοχή : Πρόκειται για μια φράση «μνημείο» που πρέπει να προσεχθεί λέξη προς λέξη.
- «Και γιατί άραγε η παράσταση θα πρέπει να συνοδεύεται από εκδήλωση;» Τί εννοείτε ακριβώς; Ότι ο κ. Δήμαρχος ή κάποιος άλλος από το Δήμο δικαιούται να έχει λόγο και γνώμη για το τί θα περιλαμβάνει η δραστηριότητά μας; Είμαστε βέβαιοι ότι έχετε πληροφορηθεί πως καταργήθηκαν οι επιτροπές λογοκρισίας, άρα μάλλον κάτι άλλο θέλατε να πείτε...
- «Με την ίδια λογική, η κάθε παράταξη μπορεί να κάνει μια πολιτική συγκέντρωση, να «κολλά» κι ένα πολιτιστικό δρώμενο και να περνά τις θέσεις της…» Ο Δήμος Ηλιούπολης απαγόρευσε την πολιτική (έστω και εντός του δημοτικού Θεάτρου), αλλά δεν του φτάνει αυτό. Σου λέει : Και αν έρθει κανένας πονηρός πολιτικός αντίπαλος και κολλήσει ένα πολιτιστικό δρώμενο για να ...περνά τις θέσεις του; Τί κάνω τότε; Μα είναι απλό κ. Δήμαρχε : Θα απαγορεύσεις και τα πολιτιστικά δρώμενα στο θέατρο. Έτσι θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και το θέατρο άσπιλο κι αμόλυντο.
Και βέβαια, απευθυνόμαστε προσωπικά στον κ. Δήμαρχο, γιατί φανταζόμαστε πως διάβασε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου πριν κυκλοφορήσει. Ή μήπως δεν έγινε έτσι;
- Ας μιλήσουμε επί της ουσίας : Ο εξοβελισμός της πολιτικής είναι κατ’ εξοχήν πολιτική θέση. Και μάλιστα συντηρητική, αρτηριοσκληρωτική και παρωχημένη. Τί είναι η πολιτική κύριοι του Δήμου; Κάτι μιαρό, που φοβάστε μήπως...«μολύνει τη νεολαία μας»; Και αφού είναι κάτι τόσο επιβλαβές, γιατί την απαγορεύετε μόνο στο θέατρο; Απαγορέψτε την και στο υπόλοιπο Δημαρχιακό Μέγαρο. Αλλά... συγγνώμη, ξεχαστήκαμε : Εκεί χαράσσεται η «καλή» πολιτική, η δική σας!
Και ποιός ακριβώς πιστεύετε ότι είναι ο προορισμός του Θεάτρου; Να προβάλλει κάποιον απροσδιόριστο πολιτισμό, ξεκομμένο από την πολιτική; Και ο Μπρεχτ; Τί θα γίνει με το Μπρεχτ, τον πιο πολιτικό θεατρικό συγγραφέα, που δε μασάει τα λόγια του και παίρνει ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις; Θα τον απαγορεύσετε κι αυτόν επειδή πολιτικολογεί;
Ας κλείσουμε λοιπόν με Μπρεχτ, όσο ακόμα τον επιτρέπετε : «Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλούν για ειρήνη, ο λαός ξέρει πώς έρχεται πόλεμος» ή για να συνεννοούμαστε: Όταν το Γραφείο Τύπου του Δημάρχου ξεσπαθώνει κατά της πολιτικής , ο λαός ξέρει πως έρχονται εκλογές.
Υ.Γ. 1 : Και αφού αρχίσατε τα ... μαθήματα πολιτικής ορολογίας, βαφτίζοντάς μας περιχαρακωμένο «γκρουπούσκουλο», δηλαδή συμπαγή πολιτική ομάδα που υπερασπίζεται – συχνά με μαχητικότητα – τις θέσεις της, ας περάσουμε και στο δεύτερο μάθημα :
Η δημοτική παράταξη, με τις ατάκτως ερριμένες πολιτικές θέσεις, που κάνει πολιτική αλλά μέμφεται την πολιτική, που δηλώνει υπέρ των Παλαιστινίων αλλά απαγορεύει τη Rachel Corrie, που για να στηρίξει την πολιτική της υπερασπίζεται πρακτικές που «...εκπορεύονται από την προηγούμενη δημοτική αρχή», ονομάζεται «καφενείο».
Υ.Γ 2 : Αυτό το ‘‘γκρουπούσκουλο‘‘ αγαπητέ Γολιάθ, βρήκε υποστηρικτές από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, κι έκανε μέσα σε μια νύχτα την παράσταση “Το όνομά μου είναι Rachel Corrie” από απαγορευμένη, επιτρεπτή. Γιατί όποιος κομπάζει για το μπόι του, απλώς γκρεμίζεται από μεγαλύτερο ύψος.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
