‘’Τώρα ξέρω ποιός νοιάζεται. Το ξέρω, είτε πεθάνω στις 11.15 το πρωί, είτε πεθάνω στα 97 μου, ξέρω. Και ξέρω ότι αυτός που νοιάζεται είμαι εγώ. Αυτή είναι η δουλειά μου (Rachel Corrie, 7/2/2003)
Η Rachel Corrie τελικά κατάφερε να υψώσει τη φωνή της μέσα στο Δημοτική Θέατρο της Ηλιούπολης και μαζί με χιλιάδες ανθρώπους από όλη την Ελλάδα που ύψωσαν και αυτοί τη φωνή τους, κατόρθωσε να κάμψει την αρχική άρνηση της Δημοτικής Αρχής να παραχωρήσει το χώρο για… πολιτικές εκδηλώσεις.
Η δημοτική κίνηση ‘‘ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη‘‘ και ο επικεφαλής της και υποψήφιος δήμαρχος Χρήστος Κοκοτίνης με αφορμή την απαράδεκτη πράξη διεθνούς πειρατείας που διέπραξε η κυβέρνηση του Ισραήλ, οδηγώντας στο θάνατο 9 ακτιβιστές, αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε εκδήλωση αλληλεγγύης, παρουσιάζοντας την παράσταση ‘‘Το όνομά μου είναι Rachel Corrie”.
H σκηνοθέτης Μάνια Παπαδημητρίου λέει : ‘‘Το θέατρο είναι πάντα μια πράξη πολιτική, αλλά το θέατρο ντοκουμέντο είναι κάτι περισσότερο από αυτό : Είναι ένα είδος ακτιβισμού, στοχεύει, και μερικές φορές το πετυχαίνει, στο να μην ξεχνάμε αυτό που δεν πρέπει να ξεχαστεί και να μην επαναπαυόμαστε μέσα σ’ ένα σύστημα επειδή απλώς μας έχει δεχτεί… Οφείλουμε οι άνθρωποι της τέχνης να δείχνουμε αυτό που μένει ανοιχτή πληγή στον κόσμο και η Λωρίδα της Γάζας είναι μια ανοιχτή πληγή‘‘
Μ’ αυτή την άποψη ταυτίστηκε όχι μόνο η δημοτική μας κίνηση αλλά και εκατοντάδες θεατές της παράστασης που ξεπέρασαν κατά πολύ τη χωρητικότητα του θεάτρου. Οι νεαρές ηθοποιοί Δήμητρα Σύρου και Μάρω Αγρίτη, με τις συγκλονιστικές τους ερμηνείες ‘‘έδεσαν‘‘ για 80 λεπτά όλους μας στις θέσεις μας, άφωνους και γεμάτους αντικρουόμενα συναισθήματα οργής και λύπης.
Ο Χρήστος Κοκοτίνης τόνισε στη σύντομη ομιλία του ότι ‘‘ Ο Παλαιστινιακός λαός, σ’ αυτή την άνιση μάχη στηρίζεται στο ηθικό του φρόνημα, και την αλληλεγγύη ευαίσθητων πολιτών του κόσμου‘‘ και τελείωσε με τη φράση του Ζαν Ζακ Ρουσσώ ‘‘Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος, αλλά βρίσκεται παντού αλυσοδεμένος‘‘ και λέγοντας ότι η δύναμη βρίσκεται στη γενική βούληση κάθε λαού και όλων των λαών μαζί, για υπεράσπιση των αυτονόητων φυσικών δικαιωμάτων. Το δικαίωμα στη ζωή. Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία‘‘.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και χαιρέτησαν οι : Ναιμ Ελγαντούρ, πρόεδρος της Μουσουλμανικής ’Ένωσης Ελλάδας, Νόρμα Ρισμάουι, εκπρόσωπος του συλλόγου ‘‘ALAWDA – Το δικαίωμα στην επιστροφή‘‘και του συλλόγου αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό “Intifada” , Κατερίνα Θεοχαροπούλου, ακτιβίστρια και μέλος του ‘‘Ένα Καράβι για τη Γάζα‘‘
Οι εκπρόσωποι του συλλόγου “Intifada” πρόσφεραν το υλικό για την έκθεση φωτογραφίας και το ‘‘Ένα Σχολείο για τη Γάζα‘‘ τις υπέροχες ζωγραφιές παιδιών από Ελλάδα και Παλαιστίνη.
Η Νάνσυ Τρικαλίτη, μεταφράστρια του έργου, έχει γράψει :
‘‘Κάποιοι μιλούν για καταστροφή κι άλλοι για ελπίδα
Κάποιοι βλέπουν τις ειδήσεις και άλλοι γίνονται η είδηση.
Κάποιοι μιλούν και άλλοι πράττουν.
Κάποιοι εμμένουν στο ‘‘εγώ‘‘ και άλλοι γίνονται ‘‘εμείς‘‘.
Κάποιοι ονειρεύονται και άλλοι ξυπνούν για να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα.
Εμείς επιλέγουμε .
Αντί να γκρινιάζουμε για το σκοτάδι, ας ανάψουμε ένα κερί…‘‘
Η ‘‘ΗΛΙΟΥ –πόλις, ανθρώπινη πόλη‘‘, ανέδειξε και σε παλαιότερη εκδήλωση το Παλαιστινιακό και ειδικότερα το ζήτημα του αποκλεισμού της Γάζας, και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ενεργοποίησης της κοινωνίας για να δημιουργηθεί ένα κύμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης.
