Κοινωνική πολιτική ή εικονική πραγματικότητα;

Η οικονομική κρίση μαίνεται, αποδιοργάνωση και ανασφάλεια επικρατούν και ο δήμος εξαγγέλλει και εγκαινιάζει. Όλα με το πρόθεμα "κοινωνικό", όλα δράσεις μιας Μ.Κ.Ο.χωρίς τη συμμετοχή τοπικών κοινωνικών φορέων. Όλα απευθύνονται θεωρητικά στους δημότες που έχουν ανάγκη χωρίς να ξέρουμε πώς λειτουργούν και ποιοι τελικά έχουν πρόσβαση σ’αυτά. Όλα υπολειτουργούν μόλις σβήσουν τα φώτα των εγκαινίων τους θαρρείς και το μόνο που ένοιαζε κάποιους ήταν το άνοιγμά τους.

Μερικά παραδείγματα της απόστασης ανάμεσα στις εξαγγελίες και στην πραγματικότητα:

Το κοινωνικό παντοπωλείο, όπως το όνομά του προδίδει, θα έπρεπε να προσφέρει βασικά αγαθά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει  πρώτα να καταστεί κερδοφόρο και να επενδύσει στη συνέχεια το κέρδος του.Πώς ένα παρακμιακό παντοπωλείο θα είναι κερδοφόρο κανείς δεν νομίζω ότι μπορεί να εξηγήσει. Πώς ελέγχεται η διαχείρηση των πόρων του έστω κι αυτών που προέρχονται από το δήμο κανένα δεν φαίνεται ν’ αφορά.

Το παιδοψυχολογικό ινστιτούτο που απευθύνεται σε τόσο ευαίσθητη ηλικία πώς επανδρώνεται, πώς ελέγχεται η παροχή των υπηρεσιών του, ποια παιδιά μπορούν να ζητήσουν βοήθεια ποιος ξέρει;

Ο τομέας της κοινωνικής  πολιτικής είναι δύσκολος. Ούτε στη φιλανθρωπία μπορεί να βασιστεί ούτε με ανάθεση να "ξεπεταχτεί".

Απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό, πίστη, προσήλωση, οργάνωση, έμπνευση.

Τότε θα υπάρχει συμμετοχή πολιτών, στοχευμένη δράση, παραγωγή έργου. Και τότε θα υπάρχει ελπίδα το "κοινωνικό" ν’απευθύνεται στην κοινωνία, σε όλους εμάς.


Πούλος Γιάννης
χειρούργος οδοντίατρος
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Ε.Ν.Α.Κ.

Δημοσίευση 04/01/2012