«ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ» του Ευριπίδη

από το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού

Πρωταγωνιστούν: Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνάς Χατζησάββας, Θοδωρής Αθερίδης

ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΆΛΣΟΥΣ «Δ. ΚΙΝΤΗΣ»

ΏΡΑ ΈΝΑΡΞΗΣ: 21:00

ΕΙΣΟΔΟΣ: 15 €

Ο Ηρακλής μαινόμενος, έργο συγκλονιστικό, από τα λιγότερο παιγμένα -αλλά ακριβώς για  αυτό το λόγο και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμενόμενα- κείμενα του Ευριπίδη παρουσιάζεται για δεύτερη μόλις φορά από το Εθνικό Θέατρο,  σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Ο Ηρακλής επιστρέφει από τον Κάτω Κόσμο, όπου είχε πάει για φέρει τον Κέρβερο, και ανακαλύπτει ότι η οικογένειά του έχει καταδικαστεί σε θάνατο από τον Λύκο, που βασιλεύει παράνομα στη Θήβα. Θριαμβεύει σκοτώνοντας τον Λύκο, όμως ένθεη μανία, σταλμένη από την Ήρα, τον στρέφει ενάντια στην οικογένειά του. Όταν θα συνειδητοποιήσει ότι, μέσα στην τρέλα του, έχει σκοτώσει τη γυναίκα και τα παιδιά του, ο τραγικός ήρωας θα βυθιστεί στην απελπισία  και στην απόγνωση.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας σε συνεργασία του Μιχαήλ Μαρμαρινού
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια: Κέννυ Μακ Λέλλαν
Επιμέλεια κίνησης-Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Φωτισμοί: Thomas Walgrave
Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Περβολαράκη
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή

Διανομή:
Ηρακλής - Άγγελος: Νίκος Καραθάνος
Μεγάρα: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Αμφιτρύων: Μηνάς Χατζησάββας
Θησέας: Θοδωρής Αθερίδης
Ίρις: Στεφανία Γουλιώτη
Λύσσα: Θεοδώρα Τζήμου
Λύκος: Γιώργος Γάλλος

Χορός: Γιάννης Βογιατζής, Χάρης Τσιτσάκης, Γιώργος Μπινιάρης, Γιώργος Ζιόβας, Αργύρης Πανταζάρας, Γιάννης Παπαδόπουλος, Προκόπης Αγαθοκλέους, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Κώστας Κοράκης, Kωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλα Μπούνταλη, Δημήτρης Μακαλιάς, Ντένης Μακρής

Για την παράσταση:
«..για να εξανθρωπίσει λέει τη γη!..»
(Αμφιτρύων, πρόλογος. στιχ. 20)

Ο Ηρακλής  μοιάζει να έρχεται από την τελευταία ελληνική γενιά – πριν! Αρκετά πριν από το σήμερα -  που πίστευε και αγωνιζότανε για Ιδέες.. Για να προδοθεί τελικά  από φίλους και από εχθρούς. Και με αυτή την απόλυτη γεύση της προδοσίας να οδηγηθεί στην καταστροφή. Και μετά να προσπαθήσει το θάνατο..
Η Ιστορία  έχει  μόνο μια ελπίδα να ξανακερδηθεί στη συνείδηση όταν τα γεγονότα  προσκρούσουν στα βράχια: Όταν μας συμμαζεύει για να μας  αφηγηθεί τον εαυτό της.

Η Ελπίδα δε βρίσκεται στην Ιστορία.
Βρίσκεται στην Αφήγηση.
Μιχαήλ Μαρμαρινός

Δημοσίευση 10/09/2011