Εάν είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με αριστερές ριζοσπαστικές ιδέες, τότε σίγουρα τον ενδιαφέρουν τα καθημερινά, τα πολύπλοκα, τα παγκόσμια αλλά εξίσου και τα τοπικά, τα εγχειρήματα μετασχηματισμού τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ένα κόμμα λοιπόν με τα παραπάνω χαρακτηριστικά οφείλει να κάνει πολιτική μαζών δηλαδή αριστερή πολιτική πράγμα που σήμερα, κατά τη γνώμη μου, είναι απολύτως αναγκαίο λαμβάνοντας υπόψη και τις αντίξοες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν και τα διαδραματιζόμενα τελευταία στην Ηλιούπολη και μάλιστα στην «Δημοτική Παράταξη» που διοικεί το Δήμο. Μιλάμε για μια παράταξη με οκταετή διοίκηση τεκμήριο προχωρημένης κοινωνικής παρακμής. Που μας πληροφορούν τελευταία και όχι μόνον, πρώην μέλη της και μάλιστα μέχρι πρότινος αντιδήμαρχοι με δημόσιες ανακοινώσεις τους, μεταξύ των άλλων ότι «δεν μπορούν να παραμένουν θεατές ούτε να γίνουν χωνευτήρι έκνομων συμπεριφορών κάποιων μελών της Δημοτικής Αρχής» ή ότι «παρά τις υποσχέσεις του Δημάρχου για κάθαρση η τελική επιλογή του είναι να κρατάει ισορροπίες που δεν κρατιούνται». Δηλαδή άμεσα να μιλάνε με όση βαρύτητα μπορεί να έχει ο λόγος τους πως εκτός των πολιτικών ατυχών χειρισμών της παραπάνω Διοίκησης του Δήμου υπάρχουν και σαφείς ποινικές ευθύνες κάποιων της Δημοτικής Αρχής χωρίς να τους κατονομάζουν ευθέως.
Και σ’ όλα αυτά να μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση ένθεν κακείθεν, ενώ ο κατά τα άλλα λαλίστατος Δήμαρχος, όταν πρόκειται να προβάλλει το υποτιθέμενο έργο του, τώρα να σιωπά και με τον τρόπο αυτό να εκτίθεται στους πολίτες της Ηλιούπολης τουλάχιστον πολιτικά και ηθικά.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές μια παρακμή με τέτοια συμπτώματα δεν έχει γιατρειά. Δυστυχώς βυθιζόμαστε στην άβυσσο μεθυσμένοι με το όραμα «Πρώτα η Ηλιούπολη» και το χειρότερο είναι πως στην άβυσσο αυτή ακολουθούν και κάποιοι όψιμοι παρακολουθητές των εξελίξεων και θιασώτες κάποιας αμφιβόλου αξίας "ρεαλιστικής πολιτικής".
Στην Ελλάδα κάποτε γεννήθηκε το άθλημα της πόλης και της πολιτικής. Σήμερα βουλιάζει ανέλπιδα στον υπόνομο των περιττωμάτων που σώρευσε η διαστροφή της πολιτικής σε τεχνικές εξουσιασμού.
Η σημερινή Δημοτική αρχή μοιάζει με κινούμενη τρικυμία η οποία θα πρέπει να υποστηρίξει από τώρα κι ως τον Μάη την επιβολή της σιωπής και αμέσως στη συνέχεια τα επαχθή και ειδεχθή αποτελέσματά της.
Σε όλα τα παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα στο χώρο του οφείλει και πρέπει να έχει άποψη. Οφείλει και πρέπει να παρέμβει σταματώντας τούτο τον κατήφορο για το καλό της πόλης.
Έτσι με βάση και αφορμή όλα αυτά, είναι σαφές πως η εναλλακτική προοπτική στην Ελλάδα αποτελεί ένα ενεργό στοίχημα που για να κερδηθεί προϋποθέτει ωστόσο ισχυρό πολιτικό υποκείμενο με θέσεις, αρχές, αριστερή πολιτική και πλατιές κοινωνικές συμμαχίες. Προϋποθέτει δηλαδή, όπως προείπα, ένα ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν κάποιοι, ακόμη και εντός του, έχοντας διεισδύσει στο πεδίο του άκρατου ρεαλισμού έχουν απορροφηθεί από την πραγματικότητα, κινδυνεύοντας έτσι να γίνουν ηθελημένα ή αθέλητα συνεχιστές νοσηρών καταστάσεων και πολιτικών ολέθρου, που αμετάκλητα έχουν καταδικασθεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
