Αγαπητέ Συνάδελφε,
Με τις 11 ήμερες κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στις υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε για μια ακόμη φορά, καθώς αναδείχτηκαν έντονα οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις αντιλήψεων και συμπεριφορών.
Από την μία εργαζόμενοι που έδιναν αγώνα χάνοντας μεροκάματα σε πολύ δύσκολους καιρούς, ακόμη και μόνιμοι που δεν τους αφορούσε το θέμα, με αποκλειστικό κριτήριο την συνδικαλιστική συνείδηση αλληλεγγύης και από τη άλλη ακόμη και συμβασιούχοι που έφτιαχναν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς με την ελπίδα ότι οι υπόλοιποι θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Από τη μία οι πολίτες που «τσίμπησαν» αμέσως το τυράκι της εύκολης και επιπόλαιας λύσης, της απόλυσης των εργαζομένων και της ιδιωτικοποίησης των μηχανισμών καθαριότητας και από την άλλη οι συνειδητοποιημένοι πολίτες που γνωρίζουν τις ολέθριες επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης και αντιστάθηκαν στον πειρασμό, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζομένων.
Από τη μία τα ΜΜΕ που εκφράζοντας συγκεκριμένα συμφέροντα ιδιωτικοποίησης της καθαριότητας, έτρεχαν με τις κάμερες από Δήμο σε Δήμο για να αναδείξουν την «ικανότητα» εκείνων των Δημάρχων που κρατούσαν καθαρούς τους Δήμους τους, ή αυτούς που προωθούσαν την ιδιωτικοποίηση, χωρίς βέβαια να τους ρωτήσουν ούτε μια φορά που τα πήγαιναν και από την άλλη τα ΜΜΕ που κράτησαν ορθή και ψύχραιμη στάση αναδεικνύοντας το τεράστιο πρόβλημα υγείας, σεβόμενα όμως και τα εργασιακά δικαιώματα και τις περιβαλλοντικές διαστάσεις του προβλήματος.
Και το χειρότερο! Από τη μια οι Δήμαρχοι που βγήκαν ευθαρσώς και στήριξαν το κίνημα των συμβασιούχων και τον δίκαιο αγώνα τους και από την άλλοι οι ελάχιστοι «ικανοί» που βγήκαν στις κάμερες, αξιοποιώντας τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, ποιώντας την νήσσαν για την επίσημη τοποθέτηση της ΚΕΔΕ και εκθέτοντας τους συναδέλφους τους, εισέπρατταν συγχαρητήρια.
Οι ελάχιστοι αυτοί συνάδελφοι, για τους οποίους η ΚΕΔΕ δεν βρήκε ούτε λέξη να πει προκειμένου να στηρίξει τον αγώνα και την συνέπεια της πλειοψηφίας των υπολοίπων, ενδεχομένως προέβησαν και σε ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που εκθέτει ανεπανόρθωτα την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αναιρεί όλη την προσπάθεια για την περιβαλλοντική αναβάθμιση των Δήμων.
Οι Δήμαρχοι αυτοί είτε αρνούνται να πουν που πήγαν και πέταξαν τα σκουπίδια τόνων και 11 ημερών, είτε εκτοξεύουν διάφορες ανεδαφικές δικαιολογίες περί αόρατων – απομονωμένων χώρων προσωρινής εναπόθεσης.
Πολύ δε περισσότερο βγήκαν στην κάμερα και αντί να πουν την αλήθεια ότι η μη συσσώρευση σκουπιδιών στους Δήμους τους πολύ απλά οφείλεται στο ότι οι εργαζόμενοί τους είναι απεργοσπάστες, απέκρυψαν το γεγονός και παρουσιάστηκαν ως δήμαρχοι ιδιαίτερων ικανοτήτων που αξίζουν επαίνων, σε αντίθεση βέβαια με τους υπόλοιπους «άχρηστους» και «ανίκανους» που αφήνουν τους δημότες τους στο έλεος του θεού.
Αγαπητέ Συνάδελφε,
Όπως κι εσύ θα διαπίστωσες, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων είχαν ως μοναδική τελικά επίπτωση, την στροφή της κοινής γνώμης εναντίον των δημοτικών αρχών.
Ούτε η Κυβέρνηση θεωρήθηκε άμεσα υπεύθυνη για το πρόβλημα , ούτε οι εργαζόμενοι που εντέλει υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.
Συμπερασματικά υπεύθυνοι ήταν οι ανίκανοι δήμαρχοι που σε αντίθεση με άλλους, στάθηκαν ανίκανοι να καθαρίσουν τις πόλεις τους.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες όμως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να έχει ούτε μέλλον, ούτε κύρος.
Για μια φορά ακόμη, μέλη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με κυρίαρχο το ένστικτο της ατομικής αυτοσυντήρησης, έσπευσαν να την εκθέσουν σπάζοντας κάθε συλλογική ευθύνη.
Όπως συνέβη και στο παρελθόν με την οικονομική διαχείριση, με τις καταπατήσεις, με τις παράνομες χωματερές, με τις απευθείας αναθέσεις, με την μη είσπραξη τελών, με τις προσλήψεις και με όλες αυτές τις περιπτώσεις που κηλίδωσαν ανεπανόρθωτα τον τίτλο του Δημάρχου και του αιρετού.
Η μεγάλη ευθύνη ανήκει στα συλλογικά όργανα που σιώπησαν και με μοναδικό γνώμονα τις πολιτικές ισορροπίες άφησαν εκτεθειμένη τη μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών που δίνουν ιδρώτα και αίμα για την υπόθεση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του τόπου του ο καθένας, με συντριπτικό προσωπικό κόστος.
Ένα τέτοιο «άδειασμα» δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην αποσύνθεση της συλλογικότητας και στην απαξίωση του θεσμού.
Καλώ λοιπόν τα συλλογικά όργανα και ειδικά την ΚΕΔΕ να πάρουν θέση δημοσίως και να στηρίξουν όλους εκείνους του Δημάρχους που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και με συνέπεια στις αξίες που πρεσβεύει η Αυτοδιοίκηση, σήκωσαν το βάρος και το κόστος των κινητοποιήσεων.
Τους καλώ να βγουν και να πουν την αλήθεια. Με ποιο τρόπο ορισμένοι Δήμοι παρέμειναν καθαροί; Που πήγαν τα σκουπίδια τον καιρό που ο ΧΥΤΑ της Φυλής ήταν κλειστός και αποκλεισμένος; Τι είδους μυστικές συνεννοήσεις έκαναν κάτω από το τραπέζι με ιδιώτες και εργαζόμενους;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε φορά από μια ηγεσία με θάρρος και άποψη. Μια ηγεσία που να μπορεί να σηκώσει το βάρος και τις ευθύνες των αιρετών που εκπροσωπεί και μια ηγεσία που να μεταδίδει σιγουριά σε όλη την κοινωνία για να προστατεύσει το θεσμό από τις απειλές και τους κινδύνους.
Ειδάλλως είμαστε όλοι άξιοι των πράξεών μας και της κοινωνικής απαξίωσης.
Ο Δήμαρχος Ηλιούπολης
Βασίλης Βαλασόπουλος
