Να μπεί ΤΕΛΟΣ στην ΟΜΗΡΙΑ ΟΛΩΝ των ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ συμβασιούχοι στο δήμο μας, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ζούν με μόνιμο άγχος εάν θα έχουν αύριο δουλειά... ΑΥΤΟ είναι ΟΜΗΡΙΑ!!!!!

ΟΜΗΡΙΑ είναι:

Να είσαι σχολική καθαρίστρια με σύμβαση από το 2003 και φέτος να βγαίνεις στη σύνταξη.

Στα σχολεία να εργάζονται μόλις 10 ΑΟΡΙΣΤΟΥ χρόνου καθαρίστριες και οι υπόλοιπες 59 να είναι συμβασιούχες, πάνω από 10 χρόνια.

ΟΜΗΡΙΑ είναι:

Στους 6 από τους 8 παιδικούς σταθμούς του δήμου μας, οι μάγειρες να είναι συμβασιούχοι.

Απο τους 120 εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που εργάζονται στους παιδικούς, οι 39 να είναι ΜΟΝΙΜΟΙ, οι 34 ΑΟΡΙΣΤΟΥ (πρώην ΕΣΠΑ) με δικαστικές αποφάσεις και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι με συμβάσεις ΕΣΠΑ, με πάνω από 4 χρόνια, για να λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί.

ΟΜΗΡΟΙ είναι: ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι στο ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ, με συμβάσεις, πάνω από 7 χρόνια.

ΟΜΗΡΟΙ είναι: οι εργαζόμενοι στον αθλητισμό και στον πολιτισμό, με ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΕΡΓΟΥ, οι ίδιοι εδώ και χρόνια, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα γιατί τους θεωρεί το κράτος εργολάβους.

ΟΜΗΡΙΑ είναι:

134 εργαζόμενοι (πρώην ΙΔΟΧ), στην καθαριότητα, το πράσινο, το τεχνικό συνεργείο, το νεκροταφείο, τα σχολεία κλπ, με ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ... ΕΝΩ οι κενές ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ σε ΟΛΕΣ τις υπηρεσίες του δήμου είναι πάνω από 178, χωρίς να υπολογίζουμε τις κενές οργανικές θέσεις των ΝΠΔΔ που κατά την μεταφορά τους στο δήμο καταργήθηκαν.

Από τις 178 κενές ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, ενδεικτικά 38 κενές στην καθαριότητα, 34 κενές στο πράσινο, 23 κενές στο τεχνικό συνεργείο, 3 κενές στο νεκροταφείο κλπ .

Από ΟΛΑ τα παραπάνω παραδείγματα, που είναι η καθημερινή πραγματικότητα στο δήμο μας αλλά και ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ, καταλαβαίνουμε ότι είναι ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ πολιτική επιλογή διαχρονικά κυβερνήσεων, δημοτικών αρχών, γιατί κριτήριο είναι το κέρδος και όχι οι ανάγκες εργαζομένων και λαού.

Γιατί στόχος τους είναι η κατάργηση της ΜΟΝΙΜΗΣ και ΣΤΑΘΕΡΗΣ εργασίας.

Αυτό ισχύει και στο Δήμο μας. Όλες διαδοχικά οι δημοτικές αρχές στήριξαν και υπηρέτησαν την πολιτική των κυβερνήσεων που μας έχει οδηγήσει εδώ.

Γι αυτό και δεν μας ξεγελούν τα χτυπήματα συμπόνιας στην πλάτη, που στόχο έχουν να βγούν απ’ το κάδρο των ευθυνών, αφού στην πράξη δεν αμφισβητούν το αντεργατικό οπλοστάσιο, που συνεχώς ενισχύεται ενάντια στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αφού αναπαράγουν τα κυβερνητικά επιχειρήματα για αντοχές της οικονομίας.

Αλήθεια η παραίτηση από την διεκδίκηση των εκατομμυρίων της κρατικής χρηματοδότησης, που οφείλονται στο δήμο μας, δεν αποτελεί στήριξη της κυβέρνησης και της πολιτικής της, την ίδια ώρα που στους εργαζόμενους απαντούν ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, έτσι είναι ο νόμος... Δεν μπορούν να στελεχώσουν υπηρεσίες, δεν μπορούν να μονιμοποιήσουν τους εργαζόμενους, δεν μπορούν να δώσουν τα Μέσα Ατομικής Προστασίας κλπ.

ΝΟΜΟΣ είναι το δίκιο του εργάτη... Το δίκιο μας για δουλειά, για αμοιβές που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, για ασφαλείς συνθήκες εργασίας, να γυρίζουμε απ’ τη δουλειά υγιείς και αρτημελής αλλά και να ζούμε όλα όσα ονειρευόμαστε και δικαιούμαστε.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ

Και από τον αγώνα των συναδέλφων συμβασιούχων προβάλλει καθαρά μπροστά μας το δίλημμα τα κέρδη τους ή οι ζωές μας...

Απαντάμε καθαρά οι ΖΩΕΣ μας

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: